Herdenking
Herdenking Watersnoodramp 1953
De slachtoffers van de watersnoodramp worden jaarlijks op 1 februari herdacht. Dat gebeurt op begraafplaatsen en op plekken in het deltagebied waar na de ramp monumenten zijn opgericht. Op 6 november 2003, vijftig jaar na sluiting van het laatste dijkgat bij Ouwerkerk, verklaart toenmalig minister van Binnenlandse Zaken, Johan Remkes, de vier caissons van het Watersnoodmuseum en de omgeving tot Nationaal Monument Watersnoodramp 1953.Monument
Beeldend kunstenaar Gust Romijn heeft in opdracht van de gemeente Schouwen-Duiveland een monument ontworpen. Dit monument in de vorm van een ranke zuil staat naast het museum. Ook hier wordt jaarlijks de ramp herdacht. Elke tien jaar is hier de nationale herdenking van de watersnoodramp.
Watersnoodramp 65 jaar geleden
Op 1 februari 2018 organiseerde de gemeente Schouwen-Duiveland en het Watersnoodmuseum de 65-jarige Nationale Herdenking van de Watersnoodramp van 1953.
Voor een moment staan we stil, denken we terug aan de gebeurtenissen van ’53 en herdenken we hen die ons zijn ontvallen.
Na de Herdenking was er een symposium rondom de Verhalen over Water, in aanwezigheid van nabestaanden, ooggetuigen en vertegenwoordigers van betrokken organisaties en overheden. 65 jaar Verhalen over Water, van 1953 tot nu. Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Margriet was hierbij aanwezig; ook in haar rol als erevoorzitter van het Rode Kruis. Het Nederlandse Rode Kruis was een van de partijen die tijdens de Watersnoodramp van 1953 op grote schaal in actie kwam. Het Rode Kruis ving slachtoffers op, verzorgde eten en drinken, verstrekte kleding, bedden, dekens, handdoeken en medicijnen en richtte noodhospitalen in.
Slachtoffers
Slachtoffers
Een overzicht van de slachtoffers is te vinden op www.deramp.nl, een plaats voor herinneringen aan slachtoffers van de Watersnood 1953.
In het museum
Er zijn verschillende lijsten met slachtoffers van de watersnoodramp van 1953. Het Watersnoodmuseum houdt de officiële lijst van het Rode Kruis aan. Alle namen zijn te vinden op een aantal wanden in caisson 2.
Namen krijgen een gezicht
Tijdens de Watersnoodramp van 1953 kwamen 1836 mensen om. Het betekende voor velen een verlies van dierbaren. Een gemis dat niet te bevatten is.
Gedurende de komende 5 jaar (2018-2022) worden van zoveel mogelijk slachtoffers, in totaal waren er 1836 slachtoffers van de watersnood van 1 februari 1953, portretten achterhaald, verzameld, gedocumenteerd en in een database opgenomen. Daarnaast worden de foto’s getoond in het Watersnoodmuseum en mogelijk gepubliceerd; op een respectvolle en integere wijze.
‘De Verdronkenen’
Op 1 februari 2018, 65 jaar na de Watersnoodramp van 1953, heeft het monumentale kunstwerk ‘De Verdronkenen’ van Miep van Riessen een plek gekregen in het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. Het is een geborduurd eerbetoon aan alle 1836 slachtoffers van de ramp, dat veel bewondering en emoties oproept.
Zo zijn de namen van slachtoffers en de geografische omvang van de ramp in het kunstwerk letterlijk met elkaar verweven. Als bron voor de namen in het werk heeft Miep van Riessen gebruik gemaakt van de officiële slachtofferlijst van Het Rode Kruis.
Niet vergeten
Multimediaal monument ‘1835 + 1’ – een interactieve installatie – houdt de herinnering levend aan hen die omkwamen: 1835 geregistreerde doden plus de baby die op zaterdagavond 31 januari is geboren, in de nacht van 31 januari op 1 februari verdrinkt en nooit is gevonden. Familieleden en vrienden leverden verhalen – soms met kleine details – over de dierbaren die ze hebben verloren. De bezoeker hoort de verhalen door een naam van een slachtoffer op een beeldscherm aan te tikken. Nog steeds krijgt het Watersnoodmuseum verhalen aangeleverd, opdat de doden niet vergeten worden.
Noodbegraafplaatsen
De eerste slachtoffers werden op noodbegraafplaatsen begraven, later vond dan een herbegrafenis plaats. Veelal werden de slachtoffers dan bij elkaar begraven met een monument als herdenkingsplaats.
