
Verscheurde levens
Tijdens de Watersnoodramp overlijden uiteindelijk 1836 mensen. Families zijn uit elkaar getrokken. Mensen kijken machteloos toe terwijl hun buren verdrinken. Hoe ga je met zoiets om? En kan je na zo'n gebeurtenis wel weer zomaar verder?

Werken om niet te voelen
Na de Ramp bouwen mensen eerst het land en de huizen opnieuw op. De pijn en het verlies worden weggeduwd door heel hard te werken.
Troostkinderen
Na de Ramp krijgen mensen vaak nieuwe kinderen. Misschien konden zij de leegte van hun verdronken broer of zus opvullen. Zij worden ook wel troostkinderen genoemd.
Op hoeveel plekken kon je na de Watersnoodramp terecht voor psychische hulp?

De eerste herdenking
Hoe ouder mensen werden, hoe meer ze over de Ramp wilden praten. De eerste herinneringen werden opgeschreven in boeken. De eerste nationale herdenking van de Ramp vond plaats in 1993.
"Ik had er in mijn jeugd al over willen praten. Maar dat werd afgekapt, er werd gewoon niet over gepraat. Je moest door."

Het Watersnoodmuseum werd gebouwd om een herinneringsplek te hebben.
