Maeslantkering
De Maeslantkering is het laatste grote project van het Deltaplan.
Met de Maeslantkering kan de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland worden afgesloten. De kering vangt bij hoogwater de eerste klappen vanuit zee op voor de Hartelkering en Hollandsche IJsselkering. Geen enkele waterkering ter wereld heeft grotere beweegbare onderdelen dan dit Deltawerk.
De Maeslantkering in cijfers
- Gebouwd tussen 1991 en 1997
- 420 meter lang
- Twee deuren van 210 m breed, 22 m hoog en 15 m diep
- Bolscharnieren van 10 meter doorsnee en een gewicht van 680 ton
- Kan een vloedgolf van 5 meter boven NAP aan
- Beschermt ruim 2 miljoen Nederlanders
- Sluit binnen 2 uur
Ontstaan
De Maeslantkering stond niet in het oorspronkelijke Deltaplan. Dat plan ging er namelijk vanuit dat de Nieuwe Waterweg altijd open moest blijven voor de scheepvaart richting Rotterdam en Antwerpen. Maar nieuwe berekeningen lieten zien dat de dijken langs de Nieuwe Waterweg niet hoog genoeg waren en hogere dijken zouden ten koste gaan van bestaande bebouwing en cultureel erfgoed.
Dus werd nagedacht over een andere oplossing waarbij de Rotterdamse haven toch goed bereikbaar bleef. Dat werd een combinatie van een dijkversterking bij Rozenburg en twee beweegbare keringen: de Maeslantkering en de Hartelkering. De Maeslantkering vangt de eerste klappen uit zee op en de Hartelkering voorkomt dat het zeewater vervolgens via het Hartelkanaal alsnog het land in stroomt.
Bouw
De Maeslantkering is – in tegenstelling tot de andere Deltawerken – niet gebouwd door Rijkswaterstaat. In plaats daarvan werd een prijsvraag uitgeschreven voor het beste ontwerp. De kering moest sluiten bij 3 meter boven NAP, maar mocht niet vaker sluiten dan 1 à 2 keer per 10 jaar. Daarbij mocht het ontwerp niet zorgen voor een versmalling van de vaarweg en mocht het ook geen beperking opleggen aan de hoogte van schepen. Een kering met neerdalende schuiven zoals de Hollandsche IJsselkering en Hartelkering was dus geen optie.
De prijsvraag werd gewonnen door Bouwkombinatie Maeslantkering. Die samenwerking van bedrijven ontwikkelde twee enorme ‘deuren’, die met flinke motoren uit de kant het water op gedraaid kunnen worden. Deze keerwanden zijn 210 meter lang – bijna twee keer zo lang als de Domtoren in Utrecht hoog is – en aan de oever verankerd met een reusachtig bolscharnier van 680 ton en een doorsnede van 10 meter.
De keerwanden zijn eigenlijk twee drijvende, holle pontons, die leeg naar hun plaats worden gebracht. Dan laten we ze vol water lopen, zodat massieve barrières ontstaan. Als de kering weer open moet gaan, worden de deuren leeggepompt en weer teruggedraaid. Daar drijven ze een droogdok binnen, zodat ze niet roesten en makkelijk kunnen worden onderhouden.
In 1991 startte Bouwkombinatie Maeslantkering met de bouw en 6 jaar later stelde Koningin Beatrix de kering officieel in gebruik. De Maeslantkering kostte bijna een half miljard euro.
Er werd ook een bezoekerscentrum geopend. Zeker de jaarlijkse proefsluiting op een zaterdag eind september trekt nog steeds veel bekijks.
