Meer verhalen over Mina
Voor de ramp
Ik mocht toen ik 10 was, in 1950, bloemen overhandigen aan Koningin Juliana en Prins Bernhard. Het ging om een streek bezoek van Koningin Juliana en Prins Bernhard aan het dorp Nieuwerkerk. Namens de Christelijke School mocht ik de bloemen overhandigen. De burgemeester vroeg pas de dag ervoor of ik dit wilde doen. Ik weet nog goed dat mijn moeder daarna gelijk aan de slag is gegaan is om een jurkje voor mij te maken.
De Koningin en de Prins zaten in de auto. Ik zei het volgende: ‘Majesteit, mag ik U deze bloemen overhandigen?’. Daarna moest ik achteruit weer terug lopen. Dat was toen heel normaal.
Schoolklas van Han
In het Jeugdwatersnoodmuseum ben je te weten gekomen dat mijn lieve broer Han is overleden tijdens de rampnacht. Dit is een foto van voor de ramp, van de klas van mijn broer. Hij zat op de Land en Tuinbouwschool in Nieuwerkerk. De meeste klasgenoten van Han zijn ook verdronken in 1953.
De rampnacht
Herinneringen van tijdens de ramp
Ik kan me nog goed het geluid van de kerkklokken op zondagmorgen herinneren. De kerkklokken werden geluid op dringend advies van de dokter, die tijdens een nachtelijk huisbezoek het water had zien stijgen. De burgemeester was met een brandweerauto gestrand op een dijk en kon Nieuwerkerk niet meer bereiken.
Het was verschrikkelijk om te horen en te zien, de mensen die bijna verdronken in de hoge golven. Het hulpgeroep sneed door merg en been.
Je hoorde mensen bidden en psalmen zingen tijdens de nacht. Ik was ook aan het vragen om in leven te mogen blijven.
De hele maandagnacht was er harde wind en veel regen en hagel. Het was zeer koud..
Een eind verderop was een groot gat in de binnendijk. Er stonden mannen te roepen dat we daar overheen moesten. Aan een soort touw over het water gingen we naar de overkant. Daar was het veiliger.
In het huisje kregen we een eitje met cognac om op te knappen. Verder was er niets.
Mijn verhaal
Andere lotgevallen in de familie
In het Jeugdwatersnoodmuseum heb ik je verteld over het verlies van mijn broer Han. Er zijn nog meer familieleden die iets ergs meemaakten of zijn overleden.
Vader had tijdens de nacht zijn hand verwond en werd dinsdagmiddag opgehaald met de enige helikopter die Nederland bezat.
Mijn oma is nooit gevonden. Waarschijnlijk is ze de zee opgedreven of begraven als onbekende vrouw.
Tante Neeltje was met haar dochter Willie van 12 bij het instorten van het huis verdronken.
Neef Jacob van 21 is met vader en broer het grote gat uitgedreven. Toen ze in Yerseke aankwamen was hij van kou en uitputting gestorven.
Twee neefjes, Jantje Kooijman van 6 en Leentje Kooijman van 8, zijn ook omgekomen.
Na de ramp
We zijn dinsdagavond, 3 dagen na de rampnacht, gered door mosselschippers uit Yerseke en naar Goes gebracht. Drie maanden verbleven we bij een echtpaar in Goes. Ze hadden maar plek voor een paar mensen, dus mijn broer woonde ergens anders. In Goes ging ik naar een meisjesvakschool. Ik had gelukkig meteen vriendinnetjes.
Daarna belandden we in Zanddijk (gemeente Veere), in een onbewoonbaar verklaarde woning. Daar was meer plek, zodat ook mijn broer Leen thuis kon komen van de militaire dienst. Het was een afgekeurde woning en het lekte als het regende, maar we waren dolgelukkig. We waren samen, maar moesten wel aanvaarden dat Han en veel andere familieleden niet meer in leven waren.
Hier zie je foto’s van na de ramp: het verdorde land bij huis, bij de tijdelijke woning in Veere (Zanddijk), op de motor van mijn broer en de werkzaamheden na de ramp.
Succesvolle carrière
Ik ben getrouwd met Lourus Jan Verton. Daarom heet ik nu Mina Verton-Kooijman. Samen met hem heb ik een schoenenbedrijf opgericht: Omoda. Je ziet deze winkel misschien wel als je door de winkelstraat loopt. We begonnen samen in Zierikzee. Mijn zonen hebben het bedrijf later overgenomen en sindsdien zie je de winkel in heel Nederland en zelfs in het buitenland! Het hoofdkantoor zit wel nog steeds in Zierikzee.
Een goede raad
Ik vind dat jullie moeten weten wat je ouders en grootouders als kind overkomen zijn. Daarom heb ik mijn persoonlijke verhaal gedeeld met jullie. Ik heb de Tweede Wereldoorlog en de watersnoodramp meegemaakt. Ik hoop dat jullie een lang en gezond leven krijgen zónder oorlogen en rampen.
Elke dag is er al één en daar moet je wat van maken. Dat gevoel heb ik na de ramp heel sterk: dankbaar dat ik wél mocht blijven leven!
“Als het nu stormt lig ik wakker.”
Wat als er weer een overstroming plaats vindt..?
De strijd tegen het water is van alle tijden. Vaak komt het water op een onverwacht moment. Wij hadden in 1953 nooit kunnen denken dat de harde storm van zaterdag zou uitlopen tot een rampnacht!
Weet je nog dat je door de twitterregen bent gelopen in het Jeugdwatersnoodmuseum? Daar heb je landen voorbij zien komen waar er die dag waterproblemen waren. Maar ook in Nederland kunnen nog steeds overstromingen plaatsvinden. Twee derde van Nederland loopt namelijk risico op een overstroming.
Dijkverschuiving Wilnis
In de nacht van 26 augustus 2003 verschuift de dijk door bij Wilnis, het water stroomt met kracht het dorp in. Tanny de Rooij vertelt over de spanning in de eerste uren. De schade was groot, maar gelukkig vielen er geen slachtoffers.
Wat als er weer een overstroming plaats vindt?
De dijkverschuiving bij Wilnes was gelukkig kleinschalig. De kans op een erge overstroming in ons land is klein, maar de mogelijke schade groot. Hoeveel slachtoffers zouden er dan zijn denk je? Welke gebieden zouden overstromen? En hoe lang zou het duren voordat al het water weer is weggepompt? Beantwoord deze vragen en kijk daarna dit filmpje:
Woon jij in een risicogebied?
Op de zolder in het Jeugdwatersnoodmuseum heb jij drie voorwerpen uitgekozen die je mee zou nemen naar zolder bij een overstroming. Maar heb jij al gecheckt hoe hoog het water bij jou in de buurt komt als er een overstroming plaatsvind? Klik hier.
Wat kun je zelf doen?
Afgesloten van de buitenwereld, zonder eten, drinken, droge kleding of verwarming… Terwijl de hulpdiensten je soms pas na drie dagen kunnen bereiken. Bereid je voor op een noodsituatie met een persoonlijk noodpakket. Bekijk hier de tips van Helga van Leur: