De dijken breken

Het is de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953. Een zware noordwesterstorm stuwt het Noordzeewater hoog op in het Engelse kanaal. Nog voordat de (spring)vloed op z’n hoogst is, breken de dijken in Zuidwest-Nederland.

In caisson 1 wordt de achtergrond van de watersnoodramp toegelicht.
Historische polygoonbeelden en alledaagse gebruiksvoorwerpen schetsen een beeld van de oorzaken en gevolgen van die rampzalige nacht.

De uitgebreide collectie fotoboeken en knipselmappen over de watersnoodramp geeft een goed beeld van de schrijnende gevolgen in Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant; de provincies waar de watersnood plaatsvond.

Voormalig weerman Erwin Kroll vertelt in de Weerhoek dat o.a. het slechte weer en de staat van het dijkonderhoud in 1953 tot deze natuurramp leidden.

Tijdens de rampnacht proberen mensen wanhopig hulp te zoeken via de telefoon. Omdat de verbindingen stuk zijn, krijgen ze geen verbinding. Radiozendamateurs lukt het wel; zoals Peter Hossfeld uit Zierikzee die met een zelfgebouwde zender de eerste contacten met de buitenwereld legde.

Persoonlijke verhalen
Persoonlijke verhalen staan centraal in het Watersnoodmuseum. Onder meer in de kijk- en luisterhoek van caisson 1 met verhalen in beeld en geluid, van slachtoffers, hulpverleners en anderen die de ramp hebben meegemaakt, verzameld in het kader van het Oral History Project ‘1953, Het Verhaal’. Vrijwilligers van het Watersnoodmuseum hebben heel veel mensen geïnterviewd en hun verhalen vastgelegd. De zoektocht naar getuigen en hun verhalen gaat verder. De verhalen zijn niet alleen vastgelegd voor het Watersnoodmuseum, maar worden ook ten behoeve van het Zeeuws Archief. De verhalen worden deels ontsloten in de online bibliotheek van Verhalen over Water.

Meer informatie over het Oral History Project en de interviews vind je hier.