Duivenhoek krijgt eigen gedenkteken voor slachtoffers '53

Zaterdag 23 maart werd in Duivenhoek, Zeeuws-Vlaanderen, een bijzonder gedenkteken onthult. Ter nagedachtenis aan de 8 inwoners van Duivenhoek die in februari 1953 omkwamen ten gevolge van de Watersnoodramp. Initiatiefnemer van deze bijeenkomst was Sjaak van Loo, vrijwilliger van het Watersnoodmuseum.

Samen met nabestaanden Ria Daalman en Tom de Smit, nauw betrokkenen Marleen Martens en Edy van Vliembergen en Lianne Kooiman, operationeel manager van het museum, maakte hij duidelijk hoe belangrijk het blijft om de verhalen van de Watersnoodramp te vertellen. Zelfs 71 jaar na dato. Opdat we de slachtoffers uit Duivenhoek niet vergeten.

"Tijdens de Rampnacht van 1 februari 1953 nu 71 jaar geleden raakt de veel te lage Westerscheldedijk van de Kleine Molenpolder door de storm, de abnormaal hoge waterstand, en de golfoverslag zwaar beschadigd, waardoor de polder volstroomt. Er komt zelfs een bij Baalhoek losgeslagen vissersboot in de polder terecht. Vervolgens bezwijkt de binnendijk aan de Duivenhoekseweg, en worden een aantal tegen deze dijk gebouwde huizen meegesleurd door de watervloed. Acht mensen komen hierdoor om. Van een aantal van de slachtoffers vindt men pas later de stoffelijke resten terug".
De slachtoffers zijn:
  • Agnes Mathilde Daalman-Mattheijssen    33 jaar
  • Roza Maria Anna Seraphina Daalman          8 jaar
  • Theo Fideel Cyrillus Daalman                        7 jaar
  • Maria Isabella Kindt-Leeraert                      66 jaar
  • Desiré de Smit                                             68 jaar
  • Louisa de Smit-Maas                                   66 jaar
  • René Gerulphus de Smit                              37 jaar
  • Agnes Maria de Smit                                   24 jaar

Wat toen is gebeurd trok diepe sporen, in gezinnen, in families, in levens, en in de gemeenschap en wordt tot op de dag van vandaag gevoeld. Met de plaatsing van het gedenkteken hoopt Van Loo dat de verhalen over de gebeurtenissen in Duivenhoek begin '53 en de mensen die er hun leven verloren, niet vergeten worden. Ook niet als de generaties die het meemaakten of nabestaanden van de getroffen families er straks niet meer zijn.

by Lianne Kooiman